Σε λίγες ώρες το παγκόσμιο πρωτάθλημα πάλης για αθλητές ηλικίας κάτω των 17 ετών, θα περάσει στην Ιστορία ως μια από τις καλύτερες διοργανώσεις όλων των εποχών, τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε οργανωτικό επίπεδο.
Η ελληνική ομοσπονδία, υπό την αιγίδα της περιφέρειας Αττικής, διοργάνωσε στο “σπίτι της πάλης” στα Ανω Λιόσια, ένα εξαιρετικό παγκόσμιο πρωτάθλημα, με την συμμετοχή πλέον των 1000 αθλητών και αθλητριών από 65 χώρες της υφηλίου.
Η ελληνική παρουσία στην διοργάνωση, ήταν πολύ καλή, καθώς ο Δημήτρης Σουλης κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο και η Μαρία Λουίζα Γκίκα ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου.
Και μιας και κάναμε αναφορά στην Ιστορία, ας δούμε πώς φιλοξενεί την πάλη στις σελίδες της, η πλέον αξιόπιστη “Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια” στην πρώτη έκδοση της, που χρονολογείται στο μακρινό 1929…
“Η πάλη εκαλείτο κατά την αρχαιότητα και παλαισμοσυνη και καταβλητικη. Σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες αποτελεί εφεύρεση του Απόλλωνα, ενώ ο Ερμής, Θεός της παλαίστρας, παρίστατο πάντοτε στους αγώνες της πάλης. Ωστόσο, επικρατέστερη εκδοχή, θεωρείται αυτή, σύμφωνα με την οποία εφευρέτης της πάλης ήταν η κόρη του Ερμή, Παλαίστρα.
Από των αρχαιοτάτων χρόνων, η πάλη αποτελεσε αγώνισμα και άσκηση, ενώ ήταν ένα από τα αγωνίσματα του πεντάθλου. Χαρακτηριστικά ενός καλού αθλητή, ήταν η δύναμη, η τεχνική και η ετοιμότητα πνεύματος.
Οι λεπτομερείς κανονισμοί της πάλης στην αρχαιότητα δεν έχουν διασωθεί εγγράφως, ενώ εμπνευστής τους, θεωρείται ο Ορικαδμος ο Σικελός.
Κατά την γενικώς επικρατούσα άποψη, ηττημένος ενός αγώνα ήταν εκείνος που τα νώτα του έπεφταν στο έδαφος. Όμως στη. Ιλιάδα, ο Όμηρος αναφέρει ότι θεωρείται ηττημένος, ο οποίος πέφτει στο έδαφος με οποιονδήποτε τρόπο.
Πριν τους αγώνες, οι αθλητές άλειφαν το σώμα τους με λάδι και για να μην γλιστρούν, προσέθεταν σκόνη, την οποία μετά τον αγώνα, αφαιρούσαν ελαφρές ξύστρες, τις λεγόμενες στλεγγιδας.
Στα χρόνια του Ομήρου, οι αθλητές αγωνίζονται γυμνοί, φέροντας μια ζώνη στην λεκάνη, η οποία απεδείχθη περιττή και επικίνδυνη, όταν ο Ορσιππος έχασε έναν αγώνα, όταν η ζώνη του, έπεσε στα πόδια του και έχασε την ισορροπία του.
Στην αρχαιότητα υπήρχαν διάφορα είδη πάλης, σε διαφορετικές περιοχές. Σημαντικότερες ήταν η σικελική μέθοδος, η θεσσαλική και η κυπρια. Ιδιαίτερα φημισμένοι για την παλαιστικη τέχνη τους, ήταν οι Αργείοι.
Περίφημοι παλαιστές της αρχαιότητας, υπήρξαν ο Μιλων ο Κροτωνιάτης, ο Τιμασιθεος ο Αιτωλός και ο Πολυδαμος ο Θεσσαλός.
Στις αρχές του περασμένου αιώνα, καθιερώθηκαν τα δύο στυλ της πάλης. Πρόκειται για την ελληνορωμαϊκή -που αυθαιρέτως ονομάσθηκε έτσι – και την ελευθέρα. Πέραν αυτών, καλλιεργήθηκαν επίσης, η ελβετική πάλη (επιτρέπονται λαβές κάτω από την μέση και οι αθλητές φέρουν περισκελιδα), η τουρκική, η ιαπωνική.
